Voel, hoe de adem van de wind
jouw gelaat zacht beroert, omfloerst, in heelheid bemint
Ruik, wortels die zich gronden
sappen woelen en stromen, blijvend onderaards verbonden
Hoor, wat vaker een stil ontwaken
opgeschrikt door brekende takken die kraken
Smaak, zilt zoete druppels verkoelend op je tong
geen idee wanneer die regenbui werkelijk begon
Zie, hoe zonlicht doorheen de boomgaard struikelt
de dag tot afscheid kust en eerdere onrust blust
Kijk, hoe maanlicht verlegen lacht
naar fonkelende sterren in een droomloze nacht
Blijf! Nog heel even…
Rust zacht, in de armen van de eeuwigheid
Greet Van Moer - Hofheide
